Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[cu.cu] | چوچو

Definisi : keturunan peringkat kedua (iaitu sepe­ringkat selepas anak), anak kpd anak seseorang; ~ Adam manusia; ~-cicit = anak ~ keturunan; bercucu mempunyai cucu; ~-cicit mempun­yai cucu dan cicit (mempunyai keturunan); beranak ~ mempunyai anak yg kemudiannya beranak pula (mempunyai keturunan). (Kamus Dewan Edisi Keempat)

[cu.cu] | چوچو

Definisi : anak kpd anak; keturunan peringkat yg kedua. ~ Adam manusia. anak ~ keturunan. bercucu mempunyai cucu: beranak ~ mempunyai anak yg kemudiannya ada anak pula. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)
Tesaurus
Tiada maklumat tesaurus untuk kata cucu

Juga ditemukan dalam:

Kamus Bahasa Melayu (121)

Kamus Bahasa Inggeris (18)

Istilah MABBIM (3)

Istilah Bahasa Melayu (15)

Glosari Leksikal Bahasa Sukuan (6)

Kamus Melayu Parsi (1)

Kamus Thai Melayu Dewan (4)

Kamus Parsi(Beta) (2)

Artikel Akhbar (77)

Artikel Majalah (22)

Ensiklopedia (27)

Buku (15)

Khidmat Nasihat (33)

Pantun (16)

Glosari Dialek Johor (1)

Glosari Dialek Kedah (1)

Glosari Dialek Negeri Sembilan (3)

Glosari Dielek Melaka (1)

Glosari Dialek Pahang (6)

Glosari Dialek Pulau Pinang (4)

Perkhidmatan +

Puisi
 

Al-Hassani wal Hussain,
     Wahai cucu Rasulullah;
Wafat Hassan tinggal Hussain,
     Hassan/Hussain Wafat perang sabillullah.


Lihat selanjutnya...(5)

Glosari Dielek Melaka

EntriFonetikKelas KataMaknaAyat DialekSebutan DialekMaksud Ayat
besenaok[b«.s«.nAo/]kata adjektifberkenaan tempat yang dipenuhi dengan orang atau haiwan dengan pelbagai ragam.Bile raye, rumah ni besenaok dengan cucu-cicet emak.[bi.l« ÄA.j« Äu.mAh ni b«.s«.nAo/ d«.NAn tSu.tSu.tSi.tSet «.mA/]Apabila hari raya, rumah ini ramai dengan cucu-cicit emak.

Kembali ke atas



© 2017 Hak Cipta Terpelihara - Dewan Bahasa dan Pustaka.
Paparan terbaik Google Chrome versi 58 ke atas, dengan resolusi skrin 1280x1024.
PENAFIAN : Dewan Bahasa dan Pustaka tidak akan bertanggungjawab bagi sebarang kehilangan dan kerugian yang disebabkan oleh penggunaan maklumat yang diperoleh dari laman ini.