Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[mu.kim] | مقيم

Definisi : 1. penduduk tetap (di sesuatu tempat), tinggal tetap (lebih drpd satu masa Haji di Mekah); 2. kawasan yg di dlm lingkungan sebuah masjid; 3. kawasan (tempat tinggal) yg di bawah perintah seorang penghulu: di salah satu tempat dlm ~ Batu sekarang ini, ada sekumpulan kecil kaum Sakai; bermukim berkediaman, bertempat tinggal: ada juga seorang dua peranakan Bugis yg ~ di Melaka; permukiman 1. kegiatan bermukim: ~ kum-pulan pengakap di pinggir bukit itu telah pun selesai; 2. tempat (daerah, kawasan) ber­mukim: pemukim orang yg bermukim (yg tinggal) di sesuatu mukim. (Kamus Dewan Edisi Keempat)

[mu.kim] | مقيم

Definisi : 1 kawasan yg di bawah perintah seorang penghulu. 2 kawasan yg di bawah lingkungan sebuah masjid. 3 penduduk yg tidak berniat utk menetap di sesuatu tempat. bermukim bertempat tinggal; berkediaman. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)
Tesaurus
 
mukim (kata nama)
Bersinonim dengan daerah, kawasan, wilayah, zon, provisi, bahagian, rantau, kampung, desa, lingkungan, kelurahan, mandala, luak.,


Artikel Akhbar

JudulPengarangAkhbarKeluaran
Mukim SepiAdnan Abd. ManapHarakah18.10.1996
Di Mukim IniSaz ArtyBacaria14.04.1994
Monolog Mengenal Diri Di Mukim RamadanMohd. Hashim OsmanMingguan Malaysia22.10.2006

Kembali ke atas