Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu



Definisi : sesuatu yg menjadi sebab (pokok, punca) percakapan (perbuatan dll); (Kamus Dewan Edisi Keempat)
Tesaurus
 
pangkal (kata nama)
1. Dalam konteks bahagian permulaan
bersinonim dengan perdu, umbi hulu, tangkai, gagang, popor,
Berantonim dengan hujung

2. Bersinonim dengan mula: punca, sebab, penyebab, fasal, asal, usul, sumber, perdu,

Kata Terbitan : berpangkal, pangkalan, berpangkalan,

Puisi
 

Hilir perahu dari seberang,
     Dengar suara ayam berkokok;
Kalau dah tahu harimau garang,
     Pasang jerat di pangkal pokok.


Lihat selanjutnya...(2)
Peribahasa

Kusut di hujung,
     lari (= bawa) ke pangkal.

Bermaksud :

Pembicaraan yang sudah melentur kian ke mari, hendaklah segera kembali ke pokok masalah.

 

Lihat selanjutnya...(2)


Glosari Dialek Pahang

EntriFonetikKelas KataMaknaAyat DialekSebutan AyatMaksud Ayat
tukih[tu.kih]kata namabinaan pada kayu di pangkal pokok tempat penebang berdiri untuk menebang pokok; penuang.Kayu tukih kene ade kalu nok tebang pokok beso.[kA.ju tu.kih k«.n« A.d« kA.lu no/ t«.bAN p.k/ b«.s]Kayu tukih mestilah ada kalau hendak menebang pokok yang besar.
penuang[p«.nu.AN]kata namabinaan pada kayu di pangkal pokok tempat penebang berdiri untuk menebang pokok; tukih.Penuang kene ade kalu nok tebang pokok beso.[p«.nu.AN k«.n« A.d« kA.lu no/ t«.bAN p.k/ b«.s]Penuang perlu ada kalau hendak menebang pokok besar.

Kembali ke atas