pekunu | [p«.ku.nu] | kata kerja | 1. memperbodoh seseorang; pekunon | Hang tok sah dok pekunu, rumah lagu tu tak sampai pon lapan puloh ribu. | [hAN to/ sAh do/ p«.ku.nu kA.mi Òu.mAh lA.gu tu tA/ sAm.pAj pon lA.pAn pu.loh Òi.bu] | Kamu jangan memperbodoh kami, rumah seperti itu tidak pun sampai lapan puluh ribu. |