Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[ca.rang] | چارڠ

Definisi : bahagian spt ranting yg melingkar­lingkar yg tumbuh pd batang pokok menjalar (labu, sirih, dll); bercarang-carang mencuar-cuar, berceran­cangan: ~ spt tanduk rusa; mencarang 1. spt carang; 2. memetik sirih carang. (Kamus Dewan Edisi Keempat)

[ca.rang] | چارڠ

Definisi : ; mencarang menjadi panas (bkn cahaya matahari). (Kamus Dewan Edisi Keempat)
Tesaurus
Tiada maklumat tesaurus untuk kata carang