[ki.cau] | کيچاو
Definisi : 1. bunyi burung; 2. = kicak-~ bunyi burung murai: Karim dikejutkan drpd tidurnya oleh ~ murai; berkicau 1. berbunyi (bkn burung terutama burung murai): ayam biasa berkokok, murai biasa ~; 2. bercakap-cakap dgn sesuka hati (tidak tentu buah butirnya), berceloteh, mengoceh; berkicauan berkicau banyak-banyak (bersama-sama): beberapa ekor burung murai ~ dr dahan ke dahan; kicauan kicau. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[ki.cau] | کيچاو
Definisi : kecoh, tipu. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[ki.cau] | کيچاو
Definisi : , = kicauan bunyi burung (terutamanya burung murai). berkicau berbunyi spt bunyi burung murai: Ayam berkokok, murai ~. berkicauan berkicau banyak kali atau berkicau banyak-banyak: Murai ~ pd pagi hari. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)