Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[ber.ke.cai] | برکچاي

Definisi : 1. pecah kecil-kecil (spt kaca yg jatuh ter­hempas), hancur, bersepai, remuk; 2. koyak­koyak (kain, kertas, dll) hingga menjadi kepingan yg kecil-kecil, hancur: surat itu dikoyak-koyaknya hingga menjadi berkecai-kecai; mula-mula orang tidak percaya bahawa mayat yg sudah hancur ~ itu ialah mayat Buyung; 3. ki hancur, musnah: harapan seorang ibu melihat anak sulung, menantu dan empat orang cucunya berbuka puasa bersamanya ~ apabila mereka terkorban dlm satu kemalangan semalam; (Kamus Dewan Edisi Keempat)

[ber.ke.cai] | برکچاي

Definisi : pecah menjadi kecil (bkn kaca dsb); hancur; remuk. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)
Tesaurus
 
kecai
Kata Terbitan : berkecai,

Puisi
 

Kain batik berkecai-kecai,
     Mana sekecai dimakan gagak;
Jangan saya terintai-intai,
     Kalau hendak ke mari dekat.


Lihat selanjutnya...(9)

Artikel Majalah

JudulPengarangMajalahKeluaran
BerkecaiRohayah Mohd DarusURTV15 November 1984
Impian BerkecaiPutrimiURTV1 May 1997
Impian BerkecaiManjaDewan Siswa1 November 1987
Kasih sayang berkecai kerana perkara kecilTiadaAd Dakwah1 September 1991

Kembali ke atas