[se.lo.ka] | سلوکا
Definisi : sj puisi yg mengandungi ajaran (sindiran, jenaka, dll); berseloka mengarang atau membawakan seloka: sambil itu ia bersyair, berbait, ber-gurindam dan ~. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[se.lo.ka] | سلوکا
Definisi : puisi yg berisi ajaran (sindiran, jenaka dll). berseloka mengarang atau mengucapkan seloka. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)