| beleh | [bE.lE)h] | kata adjektif | 1. berkenaan orang, haiwan dan tumbuhan yang kecil dan kurus. | 1. Budok hok beleh dale kelah tu mari lambak sokmo. | [bu.d/ h/ bE.lE)h dA.lE k«.lAh tu mA.Äi lAm.bA/ s/.m] | 1. Budak yang kurus di dalam kelas tu selalu datang lambat. |
| boh | [b)h] | kata nama | tempat terakhir (dalam pertandingan, pertaruhan dan lain-lain), kedudukan yang paling rendah, corot; gusuk, ngesuk. | Tebeng la malah ngaji, mung masok kelah boh la. | [t«.beN lA m:A.lAh N:A.dZi muN mA.so/ k«.lAh b)h s«.kA.li] | Cubalah malas belajar, nanti kamu akan masuk kelas akhir sekali. |