Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[se.ngau] | سڠاو

Definisi : dgn bunyi suara yg keluar melalui hidung apabila bercakap; huruf ~ huruf (spt n, ng) yg dilafazkan dgn mengeluarkan udara melalui rongga hidung; sengau-sengauan bercakap-cakap spt orang sengau; menyengaukan melafazkan (huruf dll) dgn bunyi yg keluar melalui hidung: vokal ‘i’ yg berlaku selepas atau sebelum konsonan ‘n’ spt pd perkataan ‘ini’, disengaukan; sengauan bunyi sengau, sebutan sengau; kesengauan sifat (keadaan atau bunyi) sengau: ~ yg sengaja dibuat-buat utk menyindir sese-orang; penyengauan perbuatan menyengaukan sebut-an (sesuatu huruf). (Kamus Dewan Edisi Keempat)

[se.ngau] | سڠاو

Definisi : 1 keadaan atau sifat bunyi yg dikeluarkan dr hidung: huruf ~ huruf yg diucapkan melalui rongga hidung (spt n, ng). 2 dgn suara me­lalui hidung (ketika bercakap). me­nyengaukan menyebut sesuatu dgn sengau; mengucapkan dgn bunyi melalui hidung: Dia sengaja ~ suaranya. kesengauan keadaan atau sifat sengau. penyengauan perbuatan atau hal menyengaukan. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)
Tesaurus
Tiada maklumat tesaurus untuk kata sengau

Juga ditemukan dalam:

Kamus Bahasa Melayu (17)

Khidmat Nasihat (3)

Artikel Akhbar (2)

Artikel Majalah (1)

Glosari Dialek Kedah (1)

Glosari Dialek Kelantan (3)

Perkhidmatan +


Glosari Dialek Kelantan

EntriFonetikKelas KataMaknaAyat DialekSebutan AyatMaksud Ayat
doho[d:.h)]kata adjektifsengau.Demo semo ko, bunying doho jah.[dE.m s:«.m k b:u.øiN d:.h) dZAh]Awak selesemakah, suara macam sengau saja.
kopek.pE)]kata adjektif1. berkenaan suara yang sengau.Diyo tu agah nok jadi penyanyi, soro kope.[di.j tu A.gAh n/ dZ:Adi p«.øA.øi s.č k.pE)))))))))))))))))))))))))))))))]Dia tu berlagak nak jadi penyanyi, suara sengau.
ngidong[N:i.doN]kata adjektif1. bercakap dengan mengeluarkan suara melalui hidung, sengau.Jusoh deme semo, patok la soro diyo ngidong.[dZu.soh d«.mE s:«.m pA.to/ lA s.č di.j N:i.doN]Jusuh demam selsema, patutlah suaranya sengau.

Kembali ke atas