[pla.sén.ta] | ڤلاسينتا
Definisi : (plasénta) (Ubat) organ yg menghubungkan ibu dgn janin dlm rahim (membekalkan makanan, termasuk oksigen drpd ibu kpd janin dan juga mengeluarkan bahan kumuh drpd janin melalui ibu), tembuni, uri; ~ previa kedudukan plasenta yg tidak normal yg boleh mengakibatkan perdarahan yg serius. (Kamus Dewan Edisi Keempat)