| cepuih | [tS«.puih] | kata adjektif | bingkas bangun dan terus beredar kerana terperanjat atau segera pergi dalam keadaan tergesa-gesa, berambus; bangkit buih, buih. | Aku nak tidoq tak buleh, tikueh dok belari cepuih-cepuih kat ujong kepala. | [A.ku nA/ ti.dâÖ tA/ bu.leh ti.kueh do/ b«.lA.Òi tS«.puih.tS«.puih kAt u.dZoN k«.pA.lA] | Aku tidak dapat tidur kerana tikus berlari-larian di hujung kepala. |
| buih | [bu.wih] | | bingkas bangun dan terus beredar kerana terperanjat atau segera pergi dalam keadaan tergesa-gesa, berambus; bangkit buih, cepuih. | Dia buih bila kena jrekah. | [di.jA bu.wih bi.lA k«.nA dZÒ«.kAh] | Dia bingkas bangun dan beredar apabila kena sergah. |
| bangket buih | [bAN.ket bu.wih] | | bingkas bangun dan terus beredar kerana terperanjat atau segera pergi dalam keadaan tergesa-gesa, berambus; buih, cepuih. | Dia bangket buih bila kena jrekah. | [di.jA bAN.ket bu.wih bi.lA k«.nA dZÒ«.kAh] | Dia bingkas bangun dan beredar apabila kena sergah. |
| gabuih | [gA.buih] | kata kerja | 1. mencuci atau menanggalkan kekotoran (yang sedikit) dengan cara menyapu tapak tangan atau kain, lap, kesat, sapu; relaeh. | Dia gabuih habok merah hak lekat kat seluaq dia dengan sapu tangan. | [di.jA gA.buih hA.bo/ mE.ÒAh hA/ l«.kAt kAt s«.lu.wAâÖ di.jA d«.NAn sA.pu tA.NAn] | Dia menanggalkan habuk merah yang melekat di seluarnya dengan menggunakan satu tangan. |
| | | | 2. mengambil sesuatu tanpa izin, mencuri. | Perangai dia macam tu dah, mokalu bekenan satu-satu barang mesti dia gabuih. | [p«.ÒA.NAj di.jA mA.tSAm tu dAh m.kA.lu b«.k«.nAn sA.tu.sA.tu bA.ÒAN mes.ti di.jA gA.buih] | Perangainya memang begitu, jika berkenan pada sesuatu barang mesti dicurinya. |