| nanai | [nA.nAj] | kata nama | amai-anai, semut putih. | Buku-buku dalam lemari rumah dia abeh kena geret nanai. | [bu.ku.bu.ku dA.lAm l«.mA.Òi Òu.mAh di.jA A.deh k«.nA g«.Òet nA.nAj] | Semua buku dalam almari di rumahnya musnah dimakan anai-anai. |
| buku bemban | [bu.ku b«m.bAn] | | sejenis simpulan hujung tali untuk menghubungkannya dengan hujung tali yang lain (buku bemban dimasukkan ke dalam lubang simpulan pas). | Dia sambong tali anak lembu tu nak bagi panjang pakai ikat buku bemban. | [di.jA sAm.boN tA.li A.nA/ l«m.bu tu nA/ bA.gi pAn.dZAN pA.kAj i.kAt bu.ku b«m.bAn] | Dia menyambung tali anak lembu tu supaya panjang dengan menggunakan ikatan buku bemban. |
| koliaq | [k.li.jA)Ö] | kata kerja | merosakkan, menggaris, melakar, mencakar tulisan atau buku dengan dakwat atau arang, menconteng. | Budak tu kena marah pak dia pasai koliaq buku kak dia sampai tak buleh baca. | [bu.dA/ tu ke.nA mA.ÒAh pA/ di.jA pA.sAj k.li.jA)Ö bu.ku kA/ di.jA sAm.pAj tA/ bu.leh bA.tSA] | Budak itu dimarahi ayahnya kerana menconteng buku kakaknya sehingga tidak boleh dibaca lagi. |
| pulun | [pu.lun] | kata adjektif | melakukan sesuatu dengan bersungguh-sungguh (biasanya dengan tujuan mengejar waktu); kampoi II. | Dia pulun baca buku nak paih pereksa. | [di.jA pu.lun bA.tSA bu.ku nA/ pAih p«.ÒE/.sA] | Dia bersungguh-sungguh membaca buku kerana hendak lulus periksa. |
| idap | [i.dAp] | kata adjektif | asyik atau leka. | Dia dok idap tengok tb, sampai lupa nak baca buku. | [di.jA do/ i.dAp tE.N/ ti.bi sAm.pAj lu.pA n/ bA.tSA bu.ku] | Dia leka menonton tv, sehingga lupa hendak membaca buku. |
| kelebek | [k«.lE.bE/] | kata kerja | menyelak dan mencari sambil meneliti sesuatu seperti buku, lipatan pakaian, dompet dan lain-lain dalam jangka waktu yang agak lama. | Tang malam dah hang dok kelebek beg tangan tu, takkan tak jumpa lagi paspot mak hang. | [tAN mA.lAm dAh hAN do/ k«.lE.bE/ bEg tA.NAn tu tA/.kAn tA/ dZum.pA lA.gi pAs.pot mA/ hAN] | Sudah lama kamu mencari-cari dalam beg tangan itu, takkanlah tidak ditemui lagi kad pengenalan emak kamu. |
| karau | [kA.ÒAw] | kata kerja | 1. menggulung, melilit, menarik atau mengumpul sesuatu yang panjang (seperti benang, tali dan lain-lain) sedikit demi sedikit secara berterusan pada buku benang; kampoi II. | Pi cepat karau wau tu, ari dah nak ujan. | [pi tS«.pAt kA.ÒAw wAw tu A.Òi dAh nA/ u.dZAn] | Pergi segera tarik tali wau itu kerana hari hendak hujan. |
| kampoi II | [kAm.poj] | kata kerja | menggulung, melilit, menarik atau mengumpul sesuatu yang panjang (seperti benang, tali dan lain-lain) sedikit demi sedikit secara berterusan pada buku benang; karau. | Lepaeh dia karau tali wau tu, dia kampul kat pot susu. | [l«.pAEh di.jA kA.ÒAw tA.li wAw tu di.jA kAm.poj kAt pt su.su] | Selepas ditarik turun tali layang-layang itu, dililitnya pada tin susu kosong. |