| selepah | [s«.le.pAh] | kata adjektif | berselerak. | Kan orang nak datang rumah kite, jangan buat barang-barang selepah. | [kAn o.ÄAN nA/ dA.tAN Äu.mAh ki.t« dZA.NAn bu.wAt | Bukankah orang akan datang ke rumah kita, jangan buat barang-barang berselerak. |
| salo alai | [sA.lo A.lAj] | | keadaan banyak orang yang sedang lalu-lalang; sia lantau. | Ape takot, kan salo alai kat sini. | [A.p« tA.kot kAn sA.lo A.lAj kAt si.ni] | Mengapa takut, bukankah di sini banyak orang yang sedang lalu-lalang. |
| biyak | bi.jA/] | kata adjektif | berkenaan tanah yang lecak. | Lepas ujan jangan maen lari-lari, kan biyak. | [l«.pAs u.dZAn dZA.NAn mAen lA.Äi lA.Äi kAn bi.jA/] | Selepas hujan jangan main berlari-lari, bukankah tanah itu lecak. |
| melangsang | [m«.lAN.sAN] | kata kerja | meredah semak atau belukar; merepau. | Awak melangsang tu ape nak carik, kan semak tu penoh duri? | [A.wA/ m«.lAN.sAN tu A.p« nA/ tSA.Äi/ kAn s«.mA/ tu | Kamu meredah semak itu apa yang hendak dicari, bukankah semak itu penuh duri? |
| kedi | [k«.di] | kata adjektif | berkenaan saiz badan orang yang kecil daripada saiz biasa. | Budak kedi tu pun kau takut, kan kau lebeh besa! | [bu.dA/ k«.di tu pon kAw tA.kot kAn kAw l«.beh b«.sA] | Budak kecil macam itu pun kau takut, bukankah engkau lebih besar! |
| beridai | [b«.Äi.dAj] | kata nama | kain baju yang tersidai di ampaian. | Bile nak angkat beridai engkau tu, kan ari nak ujan. | [bi.l« nA/ AN.kAt b«.Äi.dAj «N.kAw tu kAn A.Äi nA/ u.dZAn] | Bila hendak angkat kain baju engkau yang tersidai itu, bukankah hari sudah hendak hujan? |