| kitai | [ki.tAj] | kata kerja | mencaci. | Tak de keje laen asyek kitai orang. | [tA/ d« k«.dZ« lAen A.Se/ ki.tAj o.ÄAN] | Tidak ada kerja lain asyek mencaci orang. |
| kangkang kiyap I | [kAN.kAN ki.jAp] | | kelam kabut; beketuntang II | Kangkang kiyap budak-budak tu nak siyapkan keje. | [kAN.kAN ki.jAp bu.dA/.bu.dA/ tu nA/ si.jAp.kAn k«.dZ«] | Kelam kabut budak-budak itu hendak siapkan kerja. |
| bekilet | [b«.ki.let] | kata kerja | berlindung dan berteduh daripada hujan, kilat dan bahaya di sesuatu tempat. | Bile pete, kawan bekilet kat belakang rumah kosong tu. | [bi.l« p«.te kA.wAn b«.ki.let kAt b«.lA.kAN Äu.mAh ko.soN tu] | Apabila petir, saya berlindung di belakang rumah kosong itu. |
| kangkang kiyap II | [kAN.kAN ki.jAp] | | cara duduk yang tidak sopan (khusus perempuan). | Tak elok anak dare dudok kangkang kiyap atas tangge. | [tA/ e.lo/ A.nA/ dA.Ä« du.do/ kAN.kAN ki.jAp A.tAs tAŋ.g«] | Tidak elok anak dara duduk kurang sopan di atas tangga. |
| palang | [pA.lAN] | kata adjektif | tidak perlu. | Die tak pelawe kite datang, palang le kite pegi. | [di.j« tA/ p«.lA.w« ki.t« dA.tAN pA.lAN l« ki.t« p«.gi] | Dia tidak pelawa kita datang, tidak perlu kita pergi. |
| ade petemu | [A.d« p«.t«.mu] | | ada jodoh. | Kalau anak-anak kite ade petemu, bebesanlah kite. | [kA.lAw A.nA/.A.nA/ ki.t« A.d« p«.t«.mu b«.b«.sAn.lAh ki.t«] | Kalau anak-anak kita ada jodoh berbesanlah kita. |
| pirik | [pi.Äi/] | kata kerja | memecahkan dengan jari, lenyek. | Pirik lade kecik kat kicap ni, biyo sedap kite nak cecah dengan tau goreng. | [pi.Äi/ lA.d« k«.tSi/ kAt ki.tSAp ni bi.jo s«.dAp ki.t« nA/ | Lenyek dengan jari cili api dalam kicap supaya sedap apabila kita cecah dengan tauhu goreng. |
| roti kirai | [Äo.ti ki.ÄAj] | | sejenis makanan yang diperbuat daripada tepung dan digoreng seperti rupa jala berbentuk bulat dan dimakan dengan kuah kari daging atau kari ayam atau kuah durian, roti jala. | | | |
| yok | [jo/] | kata tugas | ajakan atau pelawaan, mari, ayuh. | Yok! Kite pegi. | [jo/ ki.t« p«.gi] | Ayuh, kita pergi. |
| bejekbah | [be.dZe/.bAh] | kata adjektif | banyak, melambak. | Kite jangan risau, makanan bejekbah lagi. | [ki.t« dZA.NAn Äi.sAw mA.kA.nAn be.dZe/.bAh lA.gi] | Kita jangan risau, makanan masih berlambak. |