Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[ber.mun.cung] | برمونچوڠ

Definisi : 1. mempunyai mulut yg pan­jang; 2. bk berkata, bercakap; (Kamus Dewan Edisi Keempat)
Tesaurus
 
muncung (kata nama)
1. Dalam konteks pada haiwan
bersinonim dengan mulut, domol, luncung, paruh, jongor,

2. Dalam konteks pada benda
bersinonim dengan mulut, cerat, curat, cerompong, cucur, corot, monyong,

Kata Terbitan : bermuncung, memuncungkan,

Juga ditemukan dalam:

Kamus Bahasa Melayu (28)

Istilah Bahasa Melayu (1)

Glosari Sains Untuk Sekolah (1)

Khidmat Nasihat (1)

Ensiklopedia (4)

Glosari Dielek Melaka (1)

Glosari Dialek Pahang (1)

Perkhidmatan +


Glosari Dielek Melaka

EntriFonetikKelas KataMaknaAyat DialekSebutan DialekMaksud Ayat
tempayan dare[t«m.pA.jAn dA.Ä«] sejenis tempayan bersaiz sederhana bermuncung kecil dan digunakan untuk mengisi beras.Beras yang baru beli tadi, gi isi dalam tempayan dare.[b«.ÄAs jAN bA.Äu b«.li tA.di gi i.si dA.lAm t«m.pA.jAn dA.Ä«]Beras yang baru dibeli tadi, pergi isi di dalam tempayan dara.

Kembali ke atas