[tong.géng] | توڠݢيڠ
Definisi : (tonggéng) I; menonggeng 1. membongkok dgn kepala ke bawah dan punggung ke atas; 2. tenggelam dgn buritan ke atas (perahu, dll) atau bahagian depan ke bawah dan bahagian belakang ke atas; 3. menjunam (kapal terbang dll); 4. tertiarap (gelas dll); menonggengkan 1. menyebabkan menonggeng, meletakkan (memegang dll) sesuatu hingga menonggeng; 2. menjunamkan; 3. ki menjatuhkan atau menggulingkan (pemerintah dll); tertonggeng (jatuh, terlepas, dll) menonggeng (gelas, periuk, dll); ~ bagai kodok dlm lubang prb perihal orang miskin dlm kesusahan. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[tong.géng] | توڠݢيڠ
Definisi : (tonggéng) sl hari ketiga sesudah esok, tubin. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[tong.géng] | توڠݢيڠ
Definisi : /tonggéng/; menonggeng membongkok dgn kepala ke bawah dan punggung ke atas; bahagian depan ke bawah dan bahagian belakang ke atas. menonggengkan meletakkan sesuatu menonggeng: Ia ~ periuk itu supaya lekas kering. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)