Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu



Definisi : tepi sesuatu benda yg dibuat drpd kayu (rotan dll) yg dibuat di keliling sesuatu benda (gambar dll) supaya kuat, simpai (roda): ~ cermin; ~ mata tepi mata; berbingkai mempunyai bingkai: pemuda yg berkaca mata putih ~ tebal; membingkaikan memberi berbingkai, memasang bingkai. (Kamus Dewan Edisi Keempat)


Definisi : kayu dsb yg dipasangkan di keliling atau di tepi sesuatu benda supaya kuat atau teguh: ~ nyiru. berbingkai diperkuat dgn bingkai pd kelilingnya; ada bingkainya. membingkai memberi berbingkai; memasang bingkai pd. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)
Tesaurus
Tiada maklumat tesaurus untuk kata bingkai

Puisi
 

Pisang raut di hujung bendul,
     Hendak meraut si bingkai balam;
Lautan dalam sebesar jambul,
     Tujuh buah kapal di dalam.


Lihat selanjutnya...(2)

Buku

JudulPenerbitKeluaranTahun TerbitISBN
Bingkai waktuDewan Bahasa dan Pustaka (Terbitan)Tiada20089789834601003
Di luar bingkai diriGrup Pemuisi UKMTiada1987983-99512-0-3

Kembali ke atas