[im.pé.ra.tif] | ايمڤيراتيف

Definisi : (impératif) 1. mesti dipatuhi, penting, memerlukan perhatian segera: kegiatan ini sahih dan ~; 2. (Lin) bentuk kata kerja atau ayat yg membawa maksud suruhan, silaan, permintaan, atau larangan. (Kamus Dewan Edisi Keempat)