[ken.tut] | کنتوت
Definisi : 1. angin yg keluar menerusi pelepasan (jubur); 2. = berkentut mengeluarkan angin menerusi pelepasan; mengentutkan mengeluarkan kentut (dgn sengaja); terkentut berkentut dgn tidak sengaja (kerana tidak dapat ditahan lagi) atau dgn tiba-tiba. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[ken.tut] | کنتوت
Definisi : 1 angin yg keluar melalui jubur. 2 = berkentut mengeluarkan angin melalui jubur. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)