Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[ber.mun.cung] | برمونچوڠ

Definisi : 1. mempunyai mulut yg pan­jang; 2. bk berkata, bercakap; (Kamus Dewan Edisi Keempat)
Tesaurus
 
muncung (kata nama)
1. Dalam konteks pada haiwan
bersinonim dengan mulut, domol, luncung, paruh, jongor,

2. Dalam konteks pada benda
bersinonim dengan mulut, cerat, curat, cerompong, cucur, corot, monyong,

Kata Terbitan : bermuncung, memuncungkan,

Juga ditemukan dalam:

Kamus Bahasa Melayu (28)

Istilah Bahasa Melayu (1)

Glosari Sains Untuk Sekolah (1)

Khidmat Nasihat (1)

Ensiklopedia (4)

Glosari Dialek Melaka (1)

Glosari Dialek Pahang (1)

Perkhidmatan +


Glosari Sains Untuk Sekolah

Istilah Bahasa MelayuIstilah Bahasa InggerisHuraianPeringkat
tenggilingpangolinSejenis haiwan yang bersisik pada badan dan bermuncung tirus dan panjang. Tenggiling memakan semut dan anai-anai. Badan tenggiling akan bergulung apabila terancam. Lihat RajahSekolah Rendah

Kembali ke atas