[mun.cung] | مونچوڠ

Definisi : 1. mulut yg panjang (spt mulut anjing, babi, dll): ~ ikan todak; 2. panjang lagi lancip (bentuk sesuatu); 3. mulut (pd cerek, kendi, dll); mulutnya ~ = cabar ~ a)orang yg suka membuka rahsia orang; b) orangyg suka berbual kosong;bermuncung 1. mempunyai mulut yg pan­jang; 2. bk berkata, bercakap;memuncungkan menganjurkan mulut se­hingga menjadi atau kelihatan spt muncung:“Tak boleh”, jawab Pipi sambil ~ mulutnya. (Kamus Dewan Edisi Keempat)