[meng.hem.bus] | مڠهمبوس

Definisi : 1. meniup, mengeluarkan nafas (udara): pokok itu bergegar sedikit dihembus angin; ia ~ rambut gadis itu; 2. bp cabut, lari; 3. mengeluarkan hingus dgn memaksa udara keluar melalui hidung: sesekali dia ~ hidungnya; penghembus 1. orang yg menghembus, peniup: yg pekak pembakar meriam, yg buta ~ lesung; 2. alat utk menghembus (api dll), peniup. (Kamus Dewan Edisi Keempat)