| | | | 2. berkenaan ketawa, menangis, bergaduh atau cakap yang tidak berhenti dan menyebabkan bunyi yang sangat bising; cemeriau, cemeridau. | Cempiau ngat rumoh Pak Abu bila anak cucu balek. | [tS«m.pi.jAw NAt Äu.mh pA/ A.bu bi.lA A.nA/ tSu.tSu bA.le/] | Bising sangat rumah Pak Abu apabila anak cucunya balik. |
| cemeridau | [tS«.m«.Äi.dAw] | kata adjektif | berkenaan ketawa, menangis, bergaduh atau cakap yang tidak berhenti dan menyebabkan bunyi yang sangat bising; cemeriau, cempiau. | Tok boleh tido pase budok cemeridau tepi jalan. | [to/ b.leh ti.do pA.sE bu.d/ tS«.m«.Äi.dAw t«.pi dZA.lAn] | Tak boleh tidur sebab budak bising tepi jalan. |
| cemeriau | [tS«.m«.Äi.jAw] | kata adjektif | berkenaan ketawa, menangis, bergaduh atau cakap yang tidak berhenti dan menyebabkan bunyi yang sangat bising; cemeridau, cempiau. | Cemeriau ngat kelah tu bile cekgu takde. | [tS«.m«.Äi.jAw NAt k«.lAh tu bi.l« tSE/.gu tA/.d«] | Bising sangat keadaan kelas itu apabila tiada guru. |