Semit adalah orang yang bertutur dalam bahasa

Semitik, seperti bahasa Arab atau Ibrani. Mereka

hidup terutamanya di Ethiopia, Iraq, Israel, Jordan,

Lubnan, Syria, Semenanjung Arab dan utara Afrika.

Kaum Assyria purba, Babylon, Canaanite, Eblaite

Ibrani dan kaum Phoenicia juga adalah kaum Semit.

Talent ialah unit lama yang terkenal, digunakan

untuk berat dan nilai. Orang Ibrani, Babylon,

Yunani, dan Rom menggunakannya. Duit syiling

dalam jenis mata wang ini tidak pernah dibuat

kerana duit syiling itu akan menjadi terlalu besar.

Sebaliknya beberapa keping syiling lain bersamaan

satu talent. Talent perak orang Ibrani bersamaan

dengan 3000 shekel perak. Talent emas mempunyai

berat dan nilai yang berbeza di tempat-tempat yang

berbeza. Penggunaan perkataan talent sekarang

yang bermakna kebolehan yang istimewa , mungkin

datang secara simboliknya dari sebuah cerita

dalam Bible (Matthew 25:14–30).

Elohim ialah perkataan Ibrani yang bermaksud

dewa-dewa, atau Tuhan, bergantung pada konteks

penggunaannya.

Kosher, juga dieja kasher, ialah perkataan Ibrani

yang bermaksud sesuai atau betul. Biasanya

perkataan ini dikaitkan dengan makanan, tetapi

boleh digunakan untuk apa-apa sahaja yang

dianggap betul atau boleh diterima mengikut

amalan hukum Yahudi.

Yahudi ialah agama Nabi Musa a.s. yang dianuti

oleh bangsa Israel, berasal daripada keturunan

Ibrani. Bangsa Yahudi di seluruh dunia yang

dikaitkan dengan agama ini berjumlah lebih

kurang 18 juta orang yang berasal daripada

keturunan suku yang berlainan.

Minggu ialah pembahagian masa yang

mengandungi tujuh hari. Tidak diketahui dengan

tepat bagaimana pembahagian masa ini bermula,

tetapi orang ibrani purba adalah antara orang

pertama yang menggunakannya. Menurut buku

Genesis dalam Bible, dunia ini dijadikan dalam masa

enam hari dan pada hari ketujuh, atau hari Sabbath,

ialah hari untuk berehat dan beribadah.

Messiah ialah orang yang dipercayai akan

bertindak sebagai penyelamat atau pembebas oleh

para pengikutnya. Perkataan messiah sebagaimana

yang terdapat dalam Bible, berasal daripada

perkataan Ibrani yang bererti seseorang yang

dilumuri .

Nabi Ya‘kub a.s. ialah bapa kepada 12 buah puak.

Baginda merupakan sandaran bagi bangsa Bani

Israel . Baginda digelar Israel yang bermakna “roh

Allah” dalam bahasa Ibrani. Nabi Ya’kub a.s. lahir di

Kanaan (Palestin). Kemudian, Nabi Ya‘kub a.s.

dibesarkan di bawah jagaan bapa baginda, Nabi

Ishaq ibn Ibrahim a.s. Ketika dewasa, ibunya

menyuruh Nabi Ya‘kub a.s. pergi bermusafir

menemui bapa saudara sebelah ibunya di Iraq

kerana ibunya takut saudaranya itu berasa marah

sekiranya dia tidak menunaikan janjinya dulu. Di

sana , Nabi Ya‘kub a.s. mengahwini dua orang anak

perempuan pak ciknya. Nabi Ya‘kub a.s. juga

diberikan jariah untuk kedua-dua orang isterinya itu.

Selepas itu, keempat-empat orang wanita ini telah

melahirkan 12 orang anak yang diberi gelaran

“asbat” (puak). Setiap mereka inilah yang menjadi

bapa kepada puak-puak Bani Israel. Penglihatan

Nabi Ya‘kub a.s. pernah hilang akibat terlalu sedih

mengenangkan nasib anaknya, Nabi Yusuf a.s. yang

telah disingkir oleh saudara-saudaranya melalui

konspirasi jahat mereka. Namun, Allah SWT telah

mengembalikan penglihatannya setelah dia

menerima baju anaknya, Nabi Yusuf a.s. Nabi Ya‘kub

a.s. dapat berjumpa semula dengan anaknya itu

selepas lama kehilangannya, serta lama

menanggung kesedihan dan penderitaan yang

berat. Nabi Ya‘kub a.s. wafat di Mesir setelah 17

tahun duduk bersama anak kesayangannya Nabi

Yusuf a.s.

Kaum Kanaan ialah orang yang disebut dalam

Wasiat Lama . Kaum Kanaan mendiami Canaan,

nama Palestin dalam kitab Bible, kira-kira pada

tahun 3000 S.M. Mereka merupakan penduduk

utama di tanah ini sehinggalah orang Israel

menakluknya pada tahun 1200 S.M. (lihat Palestin

[Sejarah awal dan penempatan orang Ibrani]).

Sadducees ialah anggota satu kumpulan agama

Yahudi yang pernah bergiat di Judea, Palestin,

sehingga tahun 70 M. Puak Sadducees mendapat

pengaruh di Judea selepas Judea menjadi provinsi

Empayar Rom pada tahun 63 S.M. Mereka

menentang sekumpulan orang Yahudi yang dikenali

sebagai Farisi dari segi kepercayaan dan amalan

keagamaan. Tidak seperti orang Farisi, mereka hanya

menerima hukum bertulis Bible Ibrani, dan enggan

mengiktiraf Hukum Lisan sebagai wajib ke atas

mereka. Tambahan pula, puak Sadducees tidak

mempercayai keabadian, seperti yang dipercayai

oleh orang Farisi. Mereka mengatakan bahawa roh

mati bersama dengan jasad. Mereka juga percaya

bahawa semua orang mempunyai kuasa memilih dan

bertanggungjawab terhadap segala kebaikan atau

keburukan yang berlaku pada mereka. Lihat juga

Farisi.