Salib ialah simbol paling lazim bagi agama

Kristian. Salib merupakan palang yang padanya

Jesus Christ disalib. Penganut Kristian percaya

bahawa penyaliban Jesus Christ memainkan

peranan utama dalam menghapuskan dosa

manusia, dan mereka menyifatkan salib sebagai

lambang penghapusan dosa. Pelbagai kumpulan

penganut Kristian menggunakan simbol salib

yang berbeza-beza. Golongan Roman Katolik dan

Protestan sebahagian besarnya menggunakan

salib Latin. Palang ini mempunyai tiang tegak

dengan palang melintang yang pendek sedikit

yang bersilang ke atas dari titik tengah. Banyak

gereja Ortodoks Timur menggunakan salib

Yunani yang mempunyai empat palang yang sama

panjang yang bertemu di tengah-tengah.

Kambing hitam pada asalnya bermaksud satu

daripada dua ekor kambing yang diterima oleh

paderi tertinggi Yahudi di Jerusalem purba pada

hari Penebusan Dosa.

Rouault, Georges (1871–1958) ialah pelukis

Perancis. Dia seorang yang kuat beragama dan

memegang prinsip moral yang kukuh, dan hasil

karyanya menunjukkan kebenciannya terhadap sikap

kepura-puraan, kemiskinan, dosa, dan peperangan.

Syiah Imam Dua Belas atau dalam bahasa

Arabnya disebut al-Imamiyyah al-Ithna ‘Ashariyyah

ialah satu kumpulan Syiah yang meyakini bahawa

terdapat 12 orang imam yang maksum (bebas dari

dosa). Mereka mempunyai syarat-syarat khusus

untuk memperoleh pangkat imam tersebut dan

mereka juga lebih berhak untuk menjadi

pemerintah berbanding orang lain. Pengikut Syiah

mengemukakan hadith-hadith, bukti-bukti serta

dalil-dalil yang dipenuhi dengan kepalsuan dan

pentakwilan selari dengan tuntutan mazhab

mereka, seperti yang dikatakan oleh ulama ahli

Sunnah.

Surah Ghafir ialah salah satu daripada surah

Makkiyyah, surah yang ke-40 mengikut susunan

surah-surah al-Qur’an dan mengandungi 85 ayat.

Surah ini dinamakan Ghafir (Maha Pengampun)

kerana adalah satu sifat daripada sifat-sifat Allah

S.W.T. yang disebutkan di awal surah ini

sebagaimana firmannya yang bermaksud:

“Yang mengampunkan dosa, dan Yang

menerima taubat; Yang keras seksanya; Yang

melimpah-limpah kurnianya; tiada Tuhan

melainkan Dia; kepada-Nyalah tempat kembali”.

(Surah Ghafir 40:3)

Arianisme ialah pandangan teologi Kristian awal

yang diajarkan oleh Arius, paderi di Iskandariah,

Mesir. Kira-kira pada tahun 318 M., Arius dan

pengikutnya menolak doktrin bahawa ketiga-tiga

orang dalam Triniti Kristian–Bapa, Anak dan Roh

Kudus – adalah sama. Arius menafikan bahawa

Jesus Christ sebagai Anak adalah benar-benar

tidak pernah berbuat salah. Arius mengajar

bahawa Anak dicipta oleh Tuhan sebagai Bapa

dan lebih rendah daripada-Nya. Mengikut Arius,

Jesus tidak kekal tetapi seorang yang mulia yang

dicipta oleh Tuhan untuk menebus dosa manusia.

Arius percaya bahawa Bapa dan Anak lebih mulia

daripada Roh Kudus.

Arminius, Jacobus (1560–1609) ialah ahli

teologi Belanda. Dia cuba memberi satu tafsiran

tentang pandangan penganut berfahaman Calvin

yang amat taksub tentang takdir , kenyataan

bahawa Tuhan telah memilih tanpa syarat, siapa

yang akan diselamatkan dan siapa pula yang akan

dilaknat. Arminius menafikan takdir secara mutlak.

Dia menyampaikan ajaran bahawa takdir

berasaskan bahawa Tuhan mengetahui terlebih

dahulu siapa yang percaya kepada Jesus.

Bagaimanapun, setiap individu masih boleh

menolak seruan murni Roh Kudus dan hilang

penyelamatnya. Oleh itu, adalah tidak benar

bahawa setiap orang akan terjamin untuk

terselamat daripada dosa pembalasan. Doktrin

Arminius ini dinamakan Arminianisme.

Sungai Ganges ialah jalan air yang terbesar di

India dan salah satu sungai yang terpanjang di

dunia. Sungai ini sangat penting kepada rakyat India

kerana peranannya dalam agama Hindu. Orang

Hindu menganggap sungai itu sebagai sungai yang

paling suci di India. Setiap tahun, beribu-ribu

penganut Hindu berkunjung ke bandar suci seperti

Varanasi dan Allahabad di sepanjang tebing Sungai

Ganges untuk mandi-manda dan membawa pulang

airnya. Kuil dan ghat (anak tangga) yang menuju ke

sungai didirikan di tebing sungai itu. Sesetengah

penziarah datang untuk mandi-manda di sungai itu

semata-mata untuk menyucikan diri daripada dosa.

Mereka yang sakit dan cacat datang dengan

harapan sentuhan air itu dapat menyembuhkan

penyakit. Terdapat juga yang datang kerana mahu

mati di sungai itu. Mengikut kepercayaan Hindu,

sesiapa yang mati di Ganges akan dimasukkan ke

syurga. Nama sungai ini dalam bahasa Hindu,

bahasa utama orang India, ialah Ganga.