[éng.sél] | ايڠسيل
Definisi : (éngsél) 1. sj sendi besi yg menyambungkan daun pintu (tingkap dll) dgn jenangnya dll (sehingga daun pintu dll boleh dibuka tutup); 2. alat pengubah arah rel (pd jalan kereta api), wisel; berengsel ada engselnya, bersendi: tengkorak itu melekat spt ~ pd tulang belakang. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[éng.sél] | ايڠسيل
Definisi : /éngsél/ sendi besi yg menyambungkan daun pintu (tingkap dll) pd jenang supaya dpt dibuka dan ditutup. ~ muka tumpu engsel yg terdiri drpd dua daun atau bebibir yg dpt dilipat (biasanya digunakan pd perabot). (Kamus Pelajar Edisi Kedua)