Perang Khandaq berlaku pada bulan Syawal

tahun kelima Hijrah 627 M. Ia juga dikenali

sebagai Perang Ahzab. Peperangan ini berpunca

daripada tindakan beberapa orang ketua kaum

Yahudi daripada Bani Nadir yang dibuang daerah

oleh Rasulullah s.a.w. dari bandar Madinah ke

Khaibar. Mereka ialah Salam ibn Abi al-Haqiq,

Salam ibn Miskam, Kinanah ibn Rabi dan Huyai

ibn Akhtab, yang telah menghasut kaum Quraisy

dan Bani Ghatfan supaya menyerang orang Islam.

Mereka juga berjanji memberi bantuan dalam

peperangan tersebut. Oleh itu, kaum Quraisy dan

suku Ghatfan mara dengan 10 000 orang tentera

untuk menyerang bandar Madinah. Apabila

Rasulullah s.a.w mengetahui berita tersebut,

Baginda mengarahkan orang Islam menggali parit

bagi menghalang kemaraan tentera kafir

memasuki bandar Madinah. Usaha ini

dicadangkan oleh Salman al-Farisi. Sementara itu,

orang Yahudi dari Bani Qurayzah telah melanggar

perjanjian mereka dengan orang Islam dan

memihak kepada kaum musyrikin.