Nihilisme ialah nama yang digunakan bagi

pelbagai pandangan falsafah dan politik yang

ekstrem dan negatif. Istilah nihilisme berasal

daripada perkataan Latin yang bermakna tiada apa-

apa . Penihilis yang paling radikal akan menafikan

kewujudan apa-apa sahaja. Pandangan yang kurang

sedikit radikalnya, yang biasanya disebut sebagai

sikap skeptik , menafikan pandangan bahawa apa-apa

sahaja boleh diketahui.

Estopel ialah peraturan perundangan yang mencegah atau menghalang sesuatu pihak daripada menafikan pernyataan yang telah dibuatnya atau daripada menafikan fakta yang dikatakannya wujud pada awalnya.

Arianisme ialah pandangan teologi Kristian awal

yang diajarkan oleh Arius, paderi di Iskandariah,

Mesir. Kira-kira pada tahun 318 M., Arius dan

pengikutnya menolak doktrin bahawa ketiga-tiga

orang dalam Triniti Kristian–Bapa, Anak dan Roh

Kudus – adalah sama. Arius menafikan bahawa

Jesus Christ sebagai Anak adalah benar-benar

tidak pernah berbuat salah. Arius mengajar

bahawa Anak dicipta oleh Tuhan sebagai Bapa

dan lebih rendah daripada-Nya. Mengikut Arius,

Jesus tidak kekal tetapi seorang yang mulia yang

dicipta oleh Tuhan untuk menebus dosa manusia.

Arius percaya bahawa Bapa dan Anak lebih mulia

daripada Roh Kudus.

Arminius, Jacobus (1560–1609) ialah ahli

teologi Belanda. Dia cuba memberi satu tafsiran

tentang pandangan penganut berfahaman Calvin

yang amat taksub tentang takdir , kenyataan

bahawa Tuhan telah memilih tanpa syarat, siapa

yang akan diselamatkan dan siapa pula yang akan

dilaknat. Arminius menafikan takdir secara mutlak.

Dia menyampaikan ajaran bahawa takdir

berasaskan bahawa Tuhan mengetahui terlebih

dahulu siapa yang percaya kepada Jesus.

Bagaimanapun, setiap individu masih boleh

menolak seruan murni Roh Kudus dan hilang

penyelamatnya. Oleh itu, adalah tidak benar

bahawa setiap orang akan terjamin untuk

terselamat daripada dosa pembalasan. Doktrin

Arminius ini dinamakan Arminianisme.

Brandt, Willy (1913–1992) ialah canselor

Jerman Barat yang dipilih pada tahun 1969. Dia

meletakkan jawatan pada tahun 1974, selepas

salah seorang daripada penolongnya didapati

menjadi perisik Jerman Timur. Walaupun

Brandt menafikan apa-apa pengetahuan tentang

kegiatan merisik penolong itu, dia menerima

sepenuh tanggungjawab mengenainya. Sebelum

berkhidmat sebagai canselor, Brandt menjadi naib

canselor dan menteri luar dari tahun 1966 hingga

tahun 1969. Dia adalah datuk bandar Berlin Barat

dari tahun 1957 hingga tahun 1966.

Pada tahun 1971, Brandt menerima Hadiah Nobel

Keamanan kerana usahanya untuk mengurangkan

ketegangan antara negara-negara Komunis dengan

bukan Komunis. Di bawah Brandt, Jerman Barat

menandatangani persetiaan tidak mencerobohi

Kesatuan Soviet dan negara-negara lain di Eropah

Timur. Kerajaannya berusaha untuk memulihkan

hubungan antara Jerman Timur dengan Jerman

Barat dan untuk mengurangkan ketegangan antara

Berlin Timur dengan Berlin Barat.

Semasa mudanya, Brandt menyertai Parti

Demokratik Sosial dan secara terbuka menentang