[meng.Öaib.kan]/[me.ngaib.kan] | مڠاءيبکن
Definisi : 1. memberi aib, mencela, mencerca: ia selalu ~ jirannya; perbuatan yg ~; 2. menghina, menodai (nama baik), memberi malu: kadi memberitahu perempuan-perempuan jalang itu bahawa mereka telah ~ agama Islam; (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[meng.Öaib.kan]/[me.ngaib.kan] | مڠاءيبکن
Definisi : menjatuhkan maruah seseorang; mendatangkan aib kpd; memalukan. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)