Tahawiy, Abu Ja‘far al- (238–321 H./852–935 M.),

perawi dan ahli hadith. Nama sebenarnya ialah

Ahmad ibn Muhammad ibn Salamah Abu Ja‘far al-

Tahawiy. Dia berasal dari Taha, sebuah kampung di

dataran tinggi Mesir. Dia ialah ahli fiqh yang

terkenal dengan bukunya “al-Aqidat al-Tahawiyyah” .

Dia mempelajari ilmu fiqh mazhab Syafi’i melalui

bapa saudaranya al-Muzaniy, ulama mazhab Syafi’i.

Shurayh al-Kindiy (? – 78 H./? – 697 M.) ialah kadi

yang terkenal. Nama penuhnya ialah Shurayh ibn

al-Harith ibn Qays ibn al-Jahmiy al-Kindiy al-Kufiy.

Dia berasal dari daerah Mukhdaram di Yaman.

Sebahagian penulis menganggapnya daripada

kalangan para sahabat Rasulullah s.a.w. juga seorang

penyair. Dia dianggap sebagai perawi hadith yang

thiqah atau boleh dipercayai ketepatan riwayatnya.

Dia meriwayatkan hadith daripada ‘Umar, ‘Ali, Ibn

Mas‘ud, ‘Abd al-Rahman ibn Abi Bakar dan lain-lain

lagi. Mereka yang meriwayatkan hadith daripadanya

ialah Abu Wa’il Shaqiq ibn Salamah, ‘Amir al-Sha‘biy,

Qays ibn Abi Hazim, Muhammad ibn Sirin, Mujahid

ibn Jabir, Ibrahim al-Nakha‘iy dan lain-lain.

Sulayman ibn al-Ash‘ath (202–275 H./817–889

M.), penyusun Sunan al-Sittah (enam buah kitab

hadith) yang masyhur. Nama penuhnya ialah

Sulayman ibn al-Ash’ath ibn Shidad ibn ‘Amru Al-

Azdiy Abu Dawud. Dia berbangsa Sajistani dan

merupakan seorang imam yang penting dalam

bidang ilmu hadith. Dia meriwayatkan hadith yang

diambil daripada al-Qa’nabiy, Ahmad, Yahya, Ibnu

Madaniy dan lain-lain. Sementara itu, ramai periwayat

hadith yang mengambil hadith daripadanya seperti

al-Tirmidhy, Abu Bakar (anaknya sendiri), Abu

‘Awwanah dan satu kumpulan perawi.

Abu al-Faraj, al-Asfahaniy (284 H.–356 H./

897 M.– 966 M.), tokoh sastera yang terkenal pada

abad ketiga Hijrah dan berasal daripada keluarga

Umawiyyah. Nama penuhnya ialah Abu al-Faraj Aliy

ibn al-Husayn ibn Muhammad ibn Ahmad al-

Asfahaniy. Dia lahir di Isfahan dan kemudian

berpindah ke Baghdad untuk menetap di sana. Di

Baghdad, Abu al-Faraj berguru dengan para alim

ulama dalam bidang bahasa dan periwayatan

seperti Abu Bakar ibn Darid, Abu Bakar ibn al-

Anbariy, al-Fadl ibn al-Hibab al-Jumhiy, ‘Ali ibn

Sulayman al-Akhfashiy, Naftawayh, Muhammad ibn

Jarir al-Tabariy, Ahmad ibn Ja‘far, Jahzah dan

beberapa orang perawi lagi. Abu al-Faraj

mempunyai pelbagai ilmu pengetahuan termasuk

syair, lagu, cerita-cerita rakyat, hadith sahih, ilmu

keturunan, bahasa, nahu, ilmu tentang amalan

khurafat, ilmu peperangan dan sejarah. Dia juga

menguasai ilmu yang berkaitan dengan deria dan

cara perubatannya, ilmu kedoktoran, astronomi dan

farmasi. Oleh sebab kemampuannya menguasai

pelbagai bidang ilmu ini, dia layak digelar sebagai

seorang pakar, fasilitator, ahli sejarah dan hafiz.