Prosa ialah bahasa pertuturan dan bahasa tulisan

harian. Prosa juga ialah salah satu daripada dua

bentuk utama penyataan kesusasteraan. Yang satu

lagi ialah puisi. Surat khabar dan majalah ditulis

dalam bentuk prosa. Begitu juga dengan biografi,

esei, sejarah, novel dan sebahagian besar drama.

Kebanyakan prosa tidak mempunyai pola irama

yang tetap, tidak seperti kebanyakan puisi. Prosa

juga tidak mempunyai ritma, yang merupakan ciri

kebanyakan puisi. Walau bagaimanapun, penulis

prosa sering menggunakan unsur-unsur puisi

seperti aliterasi dan perulangan, sesetengah

penulis pula menggubah prosa yang sangat

berirama. Dalam kebanyakan hal, pembaca tidak

dapat membezakan dengan jelas antara prosa

dengan puisi.

PERIBAHASA BERIRAMA, genre puisi Melayu tradisional.  Peribahasa berirama atau peribahasa berangkap adalah peribahasa yang meliputi kiasan, pepatah, bidalan, perbilangan atau perumpamaan yang berbentuk puisi atau mengandungi cirri-ciri puisi, seperti kesejajaran, perulangan, rima atau sekurang-kurangnya irama.

Sinonim ialah kata yang sama maknanya atau

hampir sama maknanya dengan kata lain. Sinonim

berasal daripada dua kata Yunani, yang bermakna

berkaitan dan nama. Terdapat banyak kes apabila

satu kata boleh digunakan untuk maksud yang

sama seperti kata lain. Walaupun kedua-dua kata

itu mungkin bersinonim (digunakan dengan cara

yang sama) dalam satu pengertian, tetapi ia

mungkin tidak bersinonim dalam pengertian yang

lain. Umpamanya, dull dan stupid mungkin

kedua-duanya boleh digunakan untuk

menerangkan seseorang. Tetapi kita tidak

menggunakan kata stupid untuk menerangkan

mata pisau yang dull. Sinonim memperkaya

bahasa dengan membantu penutur, atau penulis

menggunakan kata dengan makna dan kaitan yang

tepat, dan untuk mengelakkan perulangan yang

membosankan.