| KESUSASTERAAN YUNANI | Kesusasteraan Yunani ialah sastera kebangsaan yang tertua dan paling berpengaruh di dunia Barat. Kesusasteraan Yunani menjadi model kepada semua kesusasteraan terkemudian di Barat, bermula dengan kesusasteraan Latin. Penulis Yunani memperkenalkan banyak jenis kesusasteraan yang penting, termasuk puisi lirik dan epik, drama tragik dan komik, dialog dan esei falsafah, sejarah kritis dan biografi dan surat-surat sastera. | UMUM | |
| KESUSASTERAAN MELAYU TRADISIONAL | KESUSASTERAAN MELAYU TRADISIONAL, istilah yang digunakan untuk merujuk satu daripada dua bahagian kesusasteraan Melayu, iaitu kesusasteraan Melayu tradisional dan kesusasteraan Melayu moden. Disamping itu, digunakan juga istilah ‘klasik’ (sastera klasik) dan ‘lama’ (sastera lama | SASTERA | Konsep |
| KESUSASTERAAN MELAYU | KESUSASTERAAN MELAYU, kesusasteraan yang tumbuh dan berkembang di Alam Melayu, atau Tanah Melayu, yang kini lebih dikenal sebagai Malaysia. Kesusasteraan Melayu terdiri daripada pelbagai macam dan jenis sastera yang indah dan bernilai, yang terakam dalam bahasa Melayu dan memperkatakan tentang masyarakat Melayu. Kepelbagaian jenis ini ditempatkan dalam dua kelompok utama, yang masing-masing dikenal sebagai “kesusasteraan tradisional” dan “kesusasteraan moden”. Pembahagian ini lebih didasarkan pada faktor sejarah. | SASTERA | Konsep |
| ABDULLAH MUNSYI | ABDULLAH MUNSYI (1796-1854), penulis dan bapa kesusasteraan Melayu moden. Dia lahir di Kampung Pali, Melaka. Nama sebenarnya ialah Abdullah bin Abdul Kadir Munsyi, berketurunan Arab/India. Dia merupakan salah seorang tokoh awal kesusasteraan Melayu moden dan merupakan penulis Melayu yang pertama menghasilkan karya sastera dalam bentuk cetak | SASTERA | Konsep |
| SASTERA EROPAH | Bentuk dan corak kesusasteraan yang diamalkan oleh masyarakat Eropah. | SASTERA | Konsep |
| KESUSASTERAAN PERANCIS | Kesusasteraan Perancis, satu daripada kesusasteraan negara yang terkaya dan paling berpengaruh di dunia. Penulis Perancis menyumbang kepada setiap bentuk sastera utama, mencapai kecemerlangan dalam puisi epik, puisi lirik, drama, fiksyen dan jenis prosa lain. | UMUM | |
| KESUSASTERAAN MELAYU-INDONESIA | Kesusasteraan Melayu-Indonesia ialah kumpulan sastera lisan dan tulisan yang dikarang dalam bahasa Melayu Semenanjung Tanah Melayu dan di Gugusan Kepulauan Melayu atau Indonesia di Asia Tenggara. Lihat Gugusan pulau. | UMUM | |
| KESUSASTERAAN JEPUN | Kesusasteraan Jepun tergolong sebagai salah satu kesusasteraan agung dunia. Ia menggambarkan pelbagai ciri masyarakat Jepun, seperti kepatuhan mereka terhadap adat resam dan juga kepekaan mereka terhadap alam sekitar. Orang Jepun mungkin telah menghasilkan bahan sastera bertulis yang pertama pada tahun 500-an M. Tetapi Jepun telah begitu lama mengasingkan diri daripada dunia luar. Tambahan pula, bahasa tulisan mereka amat sukar untuk dikuasai. Oleh yang demikian, sastera Jepun hampir tidak diketahui oleh dunia luar sehingga tahun 1900-an. | UMUM | |
| KESUSASTERAAN LATIN | Kesusasteraan Latin meliputi esei, sejarah, puisi, drama dan penulisan lain pada zaman Rom purba. Dalam kebanyakan penghasilannya, ia seolah-olah merupakan kesinambungan kesusasteraan Yunani, yang banyak menggunakan bentuk yang serupa. Namun begitu, sastera Latin turut mencerminkan kehidupan dan sejarah Rom purba. | UMUM | |
| KEPUSTAKAAN ILMU TRADISIONAL | KEPUSTAKAAN ILMU TRADISIONAL, suatu genre dalam kesusasteraan Melayu tradisional, iaitu karya yang bersifat ilmu atau fatwa. Karya sastera ini mengandungi pengajaran, pemahaman, kepercayaan bersama amalan yang berkenaan; misalnya `ilmu bintang', 'ilmu penujuman', 'ilmu perubatan' dan lain-lain. Teks tersebut ditulis dengan bahasa yang baik, kadangkala dalam bentuk puisi, diselitkan dengan contoh dan cerita yang menarik, hingga dapat dianggap sebagai sebahagian daripada karya sastera tradisional, sama seperti sastera kitab dan sastera undang-undang. | SASTERA | Konsep |