Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[ta.bu] | تابو

Definisi : 1. sesuatu yg dilarang, pantang larang, pemali; 2. (yg) terlarang, (yg) diharamkan atau ditegah drpd dipercakapkan dsb: apakah ini suatu isu ~ yg tidak diperbincangkan? menabukan menganggap sbg pantang larang. (Kamus Dewan Edisi Keempat)

[ta.bu] | تابو

Definisi : ~ kayu sj tumbuhan (pokok), Crescentia cujete. (Kamus Dewan Edisi Keempat)

[ta.bu] | تابو

Definisi : sesuatu yg dilarang (dr segi agama atau adat); pantang larang. menabukan menganggap sesuatu sbg tabu: Perlakuan itu ditabukan kpdnya. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)
Tesaurus
Tiada maklumat tesaurus untuk kata tabu

Juga ditemukan dalam:

Kamus Bahasa Melayu (11)

Glosari Leksikal Bahasa Sukuan (1)

Khidmat Nasihat (12)

Artikel Akhbar (2)

Artikel Majalah (4)

Ensiklopedia (1)

Buku (3)

Pantun (1)

Perkhidmatan +


Ensiklopedia

TajukSinopsisBidangKlasifikasi
TABU

Tabu ialah perbuatan, benda, orang atau tempat

yang dilarang oleh undang-undang atau budaya.

Perkataan taboo berasal daripada perkataan

Polinesia iaitu tapu atau tabu yang bermakna

sesuatu yang suci, istimewa, berbahaya atau kotor.

Kebanyakan masyarakat mempunyai kepercayaan

bahawa seseorang yang pergi ke tempat larangan

atau menyentuh barang larangan akan ditimpa

bencana. Masyarakat juga mungkin menghukum

orang yang melanggar larangan ini dan

menyisihkannya.

UMUM 

Kembali ke atas