Sintaksis ialah pemerian tentang cara kata

disusun untuk membentuk ayat. Sintaksis

memerikan tertib subjek dan kata kerja, kedudukan

kata bantu dan objek, dan kaitan penerang dengan

kata yang diterangkannya. Lihat Ayat.

Tertib kata tidak sama dalam semua bahasa.

Dalam bahasa Inggeris kita katakan “I gave Jim the

ball”. Dalam bahasa lain, tertibnya mungkin “I the

ball Jim gave”. Apabila kita menyusun kata dalam

tertib yang betul, kita boleh menyatakan makna

yang kita maksudkan. Ayat “I was shown a book in

black leather by the clerk” mempunyai makna yang

berbeza daripada ayat “I was shown a book by the

clerk in black leather”, maknanya telah berubah

kerana sintaksisnya berubah.

Tesla, Nikola (1856–1943), jurutera elektrik yang

umumnya terkenal sebagai pencipta motor aruhan.

Semasa masih belajar, dia telah mereka sebuah

motor tanpa penukar tertib. Tesla mencipta sebuah

motor bergegelung tersusun yang apabila

gegelung-gegelung itu tidak sejalan, arus ulang-alik

membekalkan tenaga dari medan magnet yang

dihasilkannya berputar pada kelajuan seperti yang

ditentukan terlebih dahulu. Lihat Motor elektrik.

Tesla mempatenkan motor medan berputar ini

pada tahun 1888. Dia memperkenalkannya ketika

motor yang seperti itu dicari untuk alat sokongan

kepada arus ulang-alik. Dia menjualnya kepada

syarikat George Westinghouse yang

memajukannya menjadi motor komersial.

Tesla turut memajukan medan voltan tinggi dan

radas frekuensi. Dia mencipta gegelung Tesla,

suatu sistem pencahayaan arca, penjana arus

frekuensi tinggi dan sebuah sistem penghantaran

wayarles.

Tatabahasa ialah satu set prinsip yang dengannya

bahasa berfungsi. Tatabahasa menjadi panduan cara

perkataan boleh disusun dan diubah supaya kita

boleh berkomunikasi dengan mudah dan tepat.

Semua bahasa tidak berfungsi dengan cara yang

sama. Bahasa Latin amat bergantung pada perubahan

bentuk perkataan. Bahasa China menekankan nada

suara penutur. Bahasa Inggeris menekankan tertib

perkataan. Bagaimanapun, semua ciri ini, sedikit

sebanyak, termasuk dalam banyak bahasa.

Dimensi keempat. Biasanya, kita memikirkan

ruang terdiri daripada tiga dimensi: panjang,

lebar dan tinggi. Sebuah kotak berukuran 6 meter

panjang, 4 meter lebar, dan 2 meter tinggi boleh

digambarkan oleh set nombor yang tertib (6, 4,

2). Set sedemikian juga boleh digunakan untuk

memerihalkan kedudukan suatu titik dalam ruang–

contohnya, kedudukan sebuah kapal terbang.

Namun, ketiga-tiga nombor ini tidak dapat

mewakili kedudukan kapal terbang yang sedang

bergerak. Untuk menandakan kapal terbang yang

sedang dalam penerbangan pada kedudukan

tertentu, seperti (6, 4, 2), kita perlukan dimensi

keempat, iaitu masa.