conggang | [tSN.gAN] | kata kerja | berpisah, berenggang; boconggang. | Dio orang tu memang susah nak conggang macam bolangkeh. | [di.j .ÄAN tu mE.mAN su.sAh nA/ tSN.gAN mA.tSAm b.lAN.kEh] | Dia orang itu memang susah hendak berpisah, macam belangkas. |
boconggang | [b.tSN.gAN] | kata kerja | berpisah, berenggang; conggang. | Dio orang tu memang susah nak boconggang macam bolangkeh. | [di.j .ÄAN tu mE.mAN su.sAh nA/ b.tSN.gAN mA.tSAm b.lAN.kEh] | Dia orang itu memang susah hendak berpisah, macam belangkas. |