[ke.kar] | ککر
Definisi : 1. kembang, mekar (bunga); 2. bercerai-cerai, berserak-serak, berpecah-pecah (tidak berlonggok atau berkumpul); mengekar mekar, berkembang (bunga): bunga sedang ~; mengekarkan memecahkan atau menceraikan (supaya tidak terkumpul lagi), menyelerakkan: nasi yg berketul-ketul itu dikekarkannya dgn garpu. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[ke.kar] | ککر
Definisi : Jk 1. padat dan rapi (bkn anyaman, tenunan); 2. tegap dan kuat (bkn tubuh). (Kamus Dewan Edisi Keempat)