[Öa.jaib]/[a.jaib] | عجاءيب
Definisi : 1. sangat menghairankan, aneh, ganjil, pelik (luar biasa atau jarang terdapat dsb): suatu kejadian yg sungguh ~; barang-barang ~; 2. sl sesuatu yg menghairankan, sesuatu yg aneh (luar biasa); ~-khanah muzium; mengajaibkan 1. menimbulkan rasa hairan, menghairankan, menakjubkan: kejadian itu sungguh ~; 2. menganggap (memandang sbg) ajaib: tak guna ~ kuasa Tuhan; keajaiban 1. sifat (keadaan dsb) ajaib, keganjilan, keanehan, keluarbiasaan; 2. sesuatu yg ajaib (menakjubkan), kejadian dll yg pelik (aneh dsb), keanehan, keganjilan: saya menyaksikan bermacam-macam ~ yg belum pernah saya lihat. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[Öa.jaib]/[a.jaib] | عجاءيب
Definisi : 1 tidak spt biasa; aneh; ganjil: Binatang ini sangat ~. 2 sesuatu yg menghairankan (luar biasa, aneh). mengajaibkan 1 menghairankan; menakjubkan. 2 memandang sesuatu sbg ajaib. keajaiban 1 keadaan atau sifat ajaib; keanehan; keganjilan: ~ yg ada pdnya mengagumkan semua. 2 sesuatu (ciptaan, kejadian dsb) yg menakjubkan: tujuh ~ dunia. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)