[ba.nir] | بانير
Definisi : akar yg keluar ke atas tanah spt papan (pd pangkal pokok beringin dll); tinggi ~ tempat berlindung prb tiap-tiap hal yg istimewa itu ada faedahnya asal tahu menggunakannya;berbanir mempunyai banir. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[ba.nir] | بانير
Definisi : pangkal pokok kayu yg berdinding-dinding spt yg terdapat pd pokok tualang. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)