[bun.cah] | بونچه

Definisi : Mn gelisah, rusuh hati, bingung, kacau;membuncah 1. menimbulkan kegelisahan (rusuh dll): perkara itu ~ dlm ingatannya; 2. = membuncahkan menggelisahkan, merusuhkan (hati, fikiran, dll): hal yg ~ hati. (Kamus Dewan Edisi Keempat)