[kéng.kéng] | کيڠکيڠ
Definisi : (kéngkéng); mengengkeng menjerit keras kerana kesakitan (bkn anjing), memeking (bkn anjing), mendengking-dengking (menangis dll). (Kamus Dewan Edisi Keempat)
[kéng.kéng] | کيڠکيڠ
Definisi : (kéngkéng); terkengkeng terangkat kaki sebelah (bkn anjing dll), terkelepai (bkn tulang yg patah). (Kamus Dewan Edisi Keempat)