Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[me.ngan.cing.kan] | مڠانچيڠکن

Definisi : menutupkan (baju, pintu, dll) dgn kancing; (Kamus Dewan Edisi Keempat)
Tesaurus
 
kancing (kata nama)
1. Dalam konteks baju
bersinonim dengan butang, gancu, kafling, pin, zip,

2. Dalam konteks pintu
bersinonim dengan belan, selak, pengancing,

Kata Terbitan : berkancing, mengancingkan, terkancing,

Juga ditemukan dalam:

Kamus Bahasa Melayu (2)

Kamus Bahasa Inggeris (1)

Perkhidmatan +


Kamus Bahasa Melayu

KataTakrifSumber
mengancingkanmenutupkan (baju, pintu, dll) dgn kancing;Kamus Dewan Edisi Keempat
kancing I1. alat (spt cangkuk) utk menutup (merapatkan) baju dll yg berbelah; 2. butang (baju dll); 3. = pengancing alat spt selak dll utk mengunci (menutup) pintu (tingkap dll); ~ gigi (mulut) penyakit kaku atau kejang mulut (penyakit tetanus); berkancing 1. memakai kancing; 2. berkunci dgn kancing: pintu yg tak ~ itu kutolak; mengancing menutup dgn kancing; ~ baju kemejanya; semua pintu astana dikancingnya; mengancingkan menutupkan (baju, pintu, dll) dgn kancing; terkancing terkunci, tertutup.Kamus Dewan Edisi Keempat

Kembali ke atas