Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[meng.ka.nun.kan] | مڠقانونکن

Definisi : menjadikan undang-undang, mewujudkan (mengiktiraf dsb) menerusi penggubalan undang-undang: Bahasa Melayu telah dikanunkan sbg bahasa kebangsaan dan bahasa rasmi yg tunggal; (Kamus Dewan Edisi Keempat)
Tesaurus
 
kanun (kata nama)
Bersinonim dengan undang-undang, hukum, peraturan, kaedah, tatacara, prosedur;,
Kata Terbitan : mengkanunkan, terkanun, pengkanunan,


Kamus Bahasa Melayu

KataTakrifSumber
mengkanunkanmenjadikan undang-undang, mewujudkan (mengiktiraf dsb) menerusi penggubalan undang-undang: Bahasa Melayu telah dikanunkan sbg bahasa kebangsaan dan bahasa rasmi yg tunggal;Kamus Dewan Edisi Keempat
pengkanunanperihal (tindakan, proses, dsb) mengkanunkan.Kamus Dewan Edisi Keempat
kanunundang-undang, hukum, peraturan; ~ adat hukum adat; ~ jenayah kanun keseksa­an; ~ keseksaan undang-undang yg termaktub berhubung dgn perbuatan jenayah dan hukumannya; berkanun ditubuhkan, dibenarkan dsb mengikut statut atau undang-undang tertentu: organisasi itu merupakan sebuah badan ~; mengkanunkan menjadikan undang-undang, mewujudkan (mengiktiraf dsb) menerusi penggubalan undang-undang: Bahasa Melayu telah dikanunkan sbg bahasa kebangsaan dan bahasa rasmi yg tunggal; terkanun termaktub dlm undang-undang, telah dijadikan undang-undang; pengkanunan perihal (tindakan, proses, dsb) mengkanunkan.Kamus Dewan Edisi Keempat

Kembali ke atas