Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[pon.tang] | ڤونتڠ

Definisi : ; pontang-panting bertaburan di sana sini, berselerak; kucar-kacir. berpontang-panting berlari rebah bangun; rebah berguling-guling. terpontang-panting berlari cepat-cepat dgn tidak mempedulikan apa-apa; berlari tunggang-langgang. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)
Tesaurus
Tiada maklumat tesaurus untuk kata pontang


Kamus Bahasa Melayu

KataTakrifSumber
pontang; pontang-panting1 bertaburan di sana sini, berselerak; kucar-kacir. 2 = terpontang-panting berlari cepat-cepat dgn tidak mempedulikan apa-apa; lari tunggang-langgang. 3 = berpontang-panting rebah berguling-guling.Kamus Pelajar
pontang; pontang-panting bertaburan di sana sini, berselerak; kucar-kacir. berpontang-panting berlari rebah bangun; rebah berguling-guling. terpontang-panting berlari cepat-cepat dgn tidak mempedulikan apa-apa; berlari tunggang-langgang.Kamus Pelajar Edisi Kedua
pontang-pantingbertaburan di sana sini, berselerak; kucar-kacir.Kamus Pelajar Edisi Kedua
pontang-pantingberserakan, kucar-kacir;Kamus Dewan Edisi Keempat
pontang-panting1. bertaburan di sana sini, berselerak, kucar-kacir; 2. berlari tunggang­-langgang (lintang-pukang); 3. berlari rebah bangun, rebah berguling-guling, bangun tergesa-gesa; berpontang-panting berlari rebah bangun, rebah berguling-guling, pontang-panting; memontang-mantingkan 1. mengucar-nga­cirkan, menyerak-nyerakkan; 2. mengguling­-gulingkan, melempar-lemparkan, menghumbankan; terpontang-panting berlari tunggang-lang­gang.Kamus Dewan Edisi Keempat
panting; pontang-~ berserakan, kucar-kacir; berpantingan berpelantingan, berhamburan jatuh; terpanting terpelanting, tercampak jatuh.Kamus Dewan Edisi Keempat
tunggang-langgang1 pontang-pan­ting atau lintang-pukang (ber­lari dsb). 2 = tunggang balik dlm ke­adaan ber­guling-guling. menunggang-lang­gangkan 1 menyebabkan tung­gang-langgang (berlari dsb). 2 menjadikan berguling-guling. 3 membelit-belit­kan sesuatu perjanjian, perkataan dll; memutarbelitkan.Kamus Pelajar Edisi Kedua
tunggang-langgangberlari pontang-panting (lintang-pukang), tunggang-tenggang; menunggang-langgangkan 1. menjadikan berguling-guling, mengguling-gulingkan, men-jungkirbalikkan; 2. menjadikan berlari tunggang-langgang (mengusir, mengejar, dll); 3. memutar-mutar atau membelit-belitkan (perkara, perkataan, perjanjian, dll), memu­tar­balikkan;Kamus Dewan Edisi Keempat
songsang sumbelJk pontang-panting, jungkir-balik, tunggang-langgang.Kamus Dewan Edisi Keempat
sumbel; songsang ~ Jk pontang-panting, jungkir-balik, tunggang-langgang.Kamus Dewan Edisi Keempat
12

Kembali ke atas