Definisi : (ténggék) ; bertenggek, menenggek 1. duduk di tempat yg agak tinggi (burung di atas dahan dll): dia duduk bertenggek di atas anak tangga utk mele­paskan lelahnya; 2. terletak miring (topi di kepala dll), teleng, senget: songkok hitam drpd baldu yg mahal harganya menenggek di atas kepalanya; 3. ki sentiasa menumpang dll pd orang lain, menebeng; menenggekkan meletakkan sesuatu di atas tempat yg agak tinggi: balang itu ditenggek­kannya di penjuru lambur; tertenggek 1. dgn tiba-tiba bertenggek; 2. terletak di tempat yg tinggi; 3. terletak senget sebelah, terteleng: di kepalanya ~ songkok hitam; tenggekan, penenggek tempat bertenggek, tenggeran. (Kamus Dewan Edisi Keempat)

Definisi : (ténggék) ; akar ~ kerau sj tum­buhan (pokok renek), akar merah (sakalat), bunga akar setebal, sembelit jangau, semelit papan, Connarus ferrugineus. (Kamus Dewan Edisi Keempat)

Definisi : /ténggék/; bertenggek, me­nenggek 1 duduk atau ber­tinggung di tempat yg agak tinggi (spt burung di dahan); bertengger: Burung-burung itu ~ di dahan. 2 terletak miring (ttg songkok di atas kepala dll). menenggekkan meletakkan se­suatu di tempat yg agak tinggi. tertenggek 1 (dgn) tiba-tiba ber­tenggek. 2 terletak di tempat yg agak tinggi. 3 terletak miring atau terletak senget sebelah. tenggekan tempat bertenggek. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)