Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[ber.mun.cung] | برمونچوڠ

Definisi : 1. mempunyai mulut yg pan­jang; 2. bk berkata, bercakap; (Kamus Dewan Edisi Keempat)
Tesaurus
 
muncung (kata nama)
1. Dalam konteks pada haiwan
bersinonim dengan mulut, domol, luncung, paruh, jongor,

2. Dalam konteks pada benda
bersinonim dengan mulut, cerat, curat, cerompong, cucur, corot, monyong,

Kata Terbitan : bermuncung, memuncungkan,

Juga ditemukan dalam:

Kamus Bahasa Melayu (28)

Istilah Bahasa Melayu (1)

Glosari Sains Untuk Sekolah (1)

Khidmat Nasihat (1)

Ensiklopedia (4)

Glosari Dielek Melaka (1)

Glosari Dialek Pahang (1)

Perkhidmatan +


Istilah Bahasa Melayu

Istilah SumberIstilah SasarBidangSubbidangHuraian
goose neck spray gunpenembak sembur leher angsaKejuruteraan AutomotifIndustri Pembuatan KeretaPenyembur cat yang bermuncung panjang, dan digunakan untuk mengecat bahagian tertentu.

Kembali ke atas