Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[di.fék.to]/[di.fak.to] | دي فيکتو

Definisi : (di fékto) (Latin) pd hakikatnya, pd kenyataannya, sebenarnya; kerajaan ~ ke­rajaan yg pd hakikatnya benar-benar ber­kuasa (sama ada sah atau tidak dr segi undang-undang); pegawai ~ (Udg) pegawai yg memegang sesuatu jawatan tanpa mengikut cara yg ditetapkan oleh undang-undang. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
Tesaurus
Tiada maklumat tesaurus untuk kata de facto

Juga ditemukan dalam:

Kamus Bahasa Melayu (3)

Kamus Bahasa Inggeris (1)

Istilah Bahasa Melayu (3)

Perkhidmatan +


Istilah Bahasa Melayu

Istilah SumberIstilah SasarBidangSubbidangHuraian
de factode factoSains PolitikPolitik PerbandinganSituasi yang menggambarkan individu atau pihak yang sebenarnya berkuasa dalam sesebuah organisasi, walaupun tidak memegang jawatan berkenaan secara rasmi. Individu yang bersifat de facto ini tidak bermakna mereka tidak mempunyai keabsahan, tetapi lebih merujuk kepada autoriti dalam memberi arahan, perintah dan penentu keputusan kesatuan atau pemerintahan. Segala tindakan dan arahan de facto biasanya bersifat di belakang tabir. Contohnya, negara Rhodesia sebelum pembentukan Zimbabwe berada di bawah pemerintahan de facto Britain. Sinonim pada hakikatnya.
de factopada hakikatnyaSains PolitikPolitik PerbandinganLihat de facto.
de factoyang sebenarnya/ defaktoPenilaian Harta TanahTiadaTiada

Kembali ke atas