Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[bon] | بون

Definisi : 1. sijil pelaburan yg dikeluarkan oleh kerajaan atau perbadanan, yg menunjukkan bahawa sejumlah wang telah dipinjamkan dan akan dibayar balik berserta faedah; 2. Id surat kecil (pengakuan mengambil barang yg akan dibayar kemudian): ~ jati; ~ jati bon yg paling terjamin; ~ kerajaan bon yg diterbitkan oleh kerajaan sesebuah negara dan dianggap tidak berisiko; ~ pelaksanaan (Eko) dokumen yg merupakan jaminan, biasanya berbentuk insurans atau jaminan bank, yg dikeluarkan bagi pihak kontraktor kpd pemberi kontrak utk memastikan kelancaran pelaksanaan projek sekiranya kontraktor gagal memenuhi syarat kontrak; ~ perbendaharaan bon yg diterbitkan oleh kerajaan dgn tempoh matangnya yg lama, biasanya antara 10 tahun hingga 30 tahun; ~ syarikat bon yg diterbitkan oleh syarikat perniagaan dan dianggap tidak bebas risiko. (Kamus Dewan Edisi Keempat)

[bon] | بون

Definisi : sijil pelaburan yg dikeluarkan oleh kerajaan atau perbadanan, yg menunjukkan bahawa sejumlah wang telah dipinjamkan dan akan dibayar balik berserta faedah. ~ kerajaan bon yg diterbitkan oleh kerajaan sesebuah negara dan dianggap tidak mempunyai risiko, kpd pemiliknya. ~ syarikat bon yg diterbitkan oleh syarikat perniagaan dan dianggap tidak bebas risiko, kpd pemiliknya. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)
Tesaurus
Tiada maklumat tesaurus untuk kata bon

Juga ditemukan dalam:

Kamus Bahasa Melayu (22)

Kamus Bahasa Inggeris (19)

Istilah MABBIM (25)

Kamus Sains (1)

Kamus Teknologi Maklumat (1)

Kamus Thai Melayu Dewan (3)

Kamus Dewan Perdana (1)

Artikel Akhbar (1)

Ensiklopedia (7)

Buku (2)

Khidmat Nasihat (10)

Glosari Dialek Johor (17)

Glosari Dialek Kedah (23)

Glosari Dialek Kelantan (3)

Glosari Dialek Negeri Sembilan (1)

Glosari Dielek Melaka (13)

Glosari Dialek Pahang (14)

Glosari Dialek Pulau Pinang (6)

Perkhidmatan +


Glosari Dialek Pulau Pinang

EntriFonetikKelas KataMaknaAyat DialekSebutan AyatMaksud Ayat
menyabong[m«.øA.boN]kata kerjameniarap dengan melipat kedua-dua belah kaki ke atasJangan dok menyabong, sat ni mak mati.[dZA.NAn do/ m«.øA.boN sAt ni mA/ mA.ti]Jangan meniarap dengan melipat kedua-dua belah kaki ke atas, nanti mak mati.
gelembong[g«.lem.boN]kata kerja1. cakap kosong; gebang.Kita dengaq dia cakap buleh la, gelembong saja.[ki.tA d«.NA)Ö di.jA tSA.kAp bu.leh lA g«.lem.boN sA.dZA]Kita dengar dia cakap bolehlah, cakapnya sukar dipercayai.
rabong[ÒA.boN]kata adjektifberkenaan dengan seseorang yang rajin bercakapAku tak larat nak dengaq dia punya cerita, pasai dia rabong sungguh.[A.ku tA lA.ÒAt nA d«.NA)Ö di.jA pu.øA tS«.Òi.tA pA.sAj di.jA ÒA.boN suN.goh]Saya tidak tahan hendak mendengar ceritanya, sebab dia rajin bercakap.
jebong[dZ«.boN]kata namalelaki yang berperwatakan seperti perempuan; ponen, darai.Kalu tak dengak sora dia mati-mati aku ingat pompuan, rupanya jbong.[kA.lu tA/ d«.NA)Ö s.ÒA di.jA mA.ti.mA.ti A.ku i.NAt pom.pu.wAn Òu.pA.øA dZ«.boN]Kalau tidak mendengar suaranya saya ingatkan perempuan, rupanya lelaki.
   2. berbohong.Sepa gelembong kat adek kata pi tengok wayang.[sE.pA g«.lem.boN kAt A.de/ kA.tA pi tE.No/ wA.jAN]Kami berbohong pada adik pergi menonton wayang.
senereh[s«.n«.Òeh]kata kerjabergesel seseorang atau sesuatu dengan seseorang atau sesuatu; serendeh, serendiang, tembapMenyombong sunggoh dia la ni, senereh bau pon tak tegoq.[m«.øom.boN suN.goh di.jA lA ni s«.n«.Òeh bAw pon tA t«.go)Ö]Sombong dia sekarang, bergesel bahu pun tidak bertegur.

Kembali ke atas