Maklumat Kata

Kamus Bahasa Melayu


[bu.jang.ga] | بوجڠݢ

Definisi : 1. = bujanggi sl orang yg pandai, cerdik pandai; 2. sl pendeta, pertapa: jogi berhaman ~; 3. sasterawan, pengarang sajak (syair dll): dan dialah yg menjadi kidung bagi segala dalang dan ~; ® pujangga. (Kamus Dewan Edisi Keempat)
Tesaurus
Tiada maklumat tesaurus untuk kata bujangga

Juga ditemukan dalam:

Kamus Bahasa Melayu (1)

Istilah MABBIM (2)

Istilah Bahasa Melayu (2)

Artikel Akhbar (1)

Ensiklopedia (1)

Buku (2)

Khidmat Nasihat (2)

Perkhidmatan +


Ensiklopedia

TajukSinopsisBidangKlasifikasi
PUJANGGA ISTANAPUJANGGA ISTANA, penulis teks raja-raja Melayu. Dalam sistem pemerintahan raja-raja Melayu zaman dahulu, istana menjadi pusat segala aktiviti termasuk penulisan. Raja melantik seseorang yang berkebolehan untuk menjadi jurutulisnya terutama apabila ada utusan hendak dihantar kepada raja di negeri lain. Biasanya jurutulis hanya menulis tetapi yang sebenar mengarang surat itu ialah orang lain yang cekap dalam penggunaan bahasa. Orang ini bergelar pujangga istana atau bujangga istana.SASTERAKonsep

Kembali ke atas