[é.lék.trik] | ايليکتريک

Definisi : /éléktrik/ 1 tenaga yg diperoleh dgn cara tindakan kimia atau oleh benda bergeser dan dpt digunakan utk memperoleh cahaya dll. 2 ilmu atau pengetahuan ttg tenaga elektrik. ~ hidro ist elektrik yg dihasilkan oleh kuasa air. keelektrikan selok belok atau hal-hal bkn dgn elektrik: Dia mengambil suatu kursus dlm ~. pengelektrikan proses atau perbuatan menyambungkan kuasa elektrik pd mesin, kenderaan dsb: ~ kereta api. (Kamus Pelajar Edisi Kedua)